اختلالات طیف اتیسم (ASD) شامل مجموعه‌ای از شرایط رشدی عصبی هستند که بر تعامل اجتماعی، ارتباط و الگوهای رفتاری فرد تأثیر می‌گذارند. علائم معمولاً در سال‌های ابتدایی زندگی ظاهر شده و در طول عمر باقی می‌مانند. اتیسم یک وضعیت جهانی است، ولی شیوه تشخیص و خدمات حمایتی در کشورهای مختلف بسیار متفاوت است. طبق گزارش WHO در سال ۲۰۲۳، حدود یک کودک از هر ۱۰۰ کودک در سطح جهان به اختلال طیف اتیسم مبتلا است.
ویژگی‌های بالینی شایع:
• دشواری در درک زبان بدن، ارتباط چشمی یا احساسات دیگران
• الگوهای رفتاری تکراری مانند چرخاندن اشیا یا حرکات خاص
• حساسیت‌های حسی (به نور، صدا، یا لمس)
• توانایی‌های ویژه در زمینه‌هایی مانند حافظه، ریاضیات یا موسیقی (در برخی موارد)
رویکردهای توصیه‌شده توسط WHO:
• تشخیص زودهنگام: بسیار مهم برای بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی
• مداخلات مبتنی بر شواهد: شامل رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، و آموزش خانواده
• عدم تمرکز بر دارو به‌عنوان راه‌حل: دارو تنها برای درمان مشکلات همراه (مانند اضطراب یا بیش‌فعالی) استفاده می‌شود
• حمایت مادام‌العمر: از آموزش تا اشتغال و زندگی مستقل
نگاه WHO:
سازمان جهانی بهداشت بر لزوم دسترسی برابر و بدون تبعیض به خدمات تشخیصی و درمانی برای کودکان و بزرگسالان دارای اتیسم تأکید دارد. تمرکز باید بر پذیرش تنوع عصبی و کاهش برچسب‌زنی اجتماعی باشد.
گردآوری: پارمیدا بابائی
منبع: سازمان جهانی بهداشت(WHO)
/انتهای پیام
بنیاد امور بیماریهای خاص
@cffsd
