بیماری مزمن کلیه (CKD) زمانی آغاز می‌شود که عملکرد کلیه‌ها به تدریج کاهش می‌یابد، و در مراحل پایانی می‌تواند به نارسایی کامل کلیه منجر شود. طبق آخرین آمار های WHO در فوریه ۲۰۲۵، تقریباً ۶۷۴ میلیون نفر (حدود ۹٪ جمعیت جهان) به درجاتی از CKD مبتلا هستند. این بیماری یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر جهانی بوده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ به پنجمین عامل مرگ تبدیل شود؛ در صورتی که اقدامات فوری انجام نشود، حرکت مرگ‌ومیر استاندارد شده حدود ۳۳٪ افزایش و DALYs (سال‌های زندگی تعدیل‌شده بر اساس ناتوانی) حدود ۲۸٪ رشد خواهد داشت.
اهمیت بیماری:
• CKD و نارسایی کلیه معمولاً همراه با فشارخون بالا و دیابت رخ می‌دهد؛ حدود ۱ نفر در ۵ مبتلای به فشارخون و ۴ نفر در ۱۰ مبتلای به دیابت به CKD نیز مبتلا هستند.
• CKD یکی از عوامل مهم مرگ زودرس به شمار می‌آید.
توصیه‌ها و راهکارهای WHO:
۱ـ ادغام پیشگیری اولیه، تشخیص زودهنگام (مانند غربالگری فشارخون و قند)، و مراقبت‌های مستمر در سیاست‌های سلامت عمومی.
۲ـ ارائه خدمات دیالیز و پیوند به‌عنوان بخش اصلی پوشش همگانی سلامت.
۳ـ ارتقای پوشش بیمه‌ای برای کاهش پرداختی مستقیم بیماران.
۴ـ تقویت نظام جمع‌آوری داده، نظارت و ارزیابی کیفیت خدمات.
۵ـ حمایت از کشورها در طراحی و اجرای سیاست‌های پایدار تأمین مالی، آموزش و افزایش نیروی انسانی متخصص کلیه .
انواع دیالیز و مراقبت‌های مکمل:
همودیالیز: فیلتر کردن خون خارج از بدن از طریق دستگاه.
دیالیز صفاقی (پرفی تونئال): فیلتر داخلی با استفاده از پوشش شکم.
مزایا و تأثیرات:
دسترسی به دیالیز و پیوند می‌تواند مرگ‌ومیر را کاهش دهد، کیفیت زندگی را بهبود دهد و هزینه‌های بلندمدت درمان را پایین بیاورد؛ اما دستیابی به این خدمات نیازمند ساختار بهداشتی منظم، پوشش همگانی و مراقبت مادام‌العمر است.
گردآوری: پارمیدا بابایی
منبع: سازمان جهانی بهداشت – WOH
/انتهای پیام
بنیاد امور بیماریهای خاص
@cffsd
