با دوچرخه به مرکزدیالیز می‌رفتم
جواد حفظی ۳۲ سال سن دارد و اهل شهر یزد و عاشق دوچرخه سواری است. او عضو تیم ملی دوچرخه سواری کشور بود که بیماری کلیوی و دیالیز طولانی مدت و پیوند عضو را تجربه کرد. اما همه این اتفاقات عشقش را به دوچرخه سواری کم نکرد. حفظی می‌گوید: «دیالیزم که شروع شد همچنان به تمرین و حتی مسابقه ادامه می‌دادم و حتی با دوچرخه برای دیالیز به مرکز درمانی مراجعه می کردم».
او قبل از بیماری از قهرمانان دوچرخه سواری کشور بود و انگیزه اش را با بیمار شدن از دست نداد و با علاقه به دوچرخه سواری ادامه داد و حال نه تنها در مسابقات جهانی پیوند عضو دنیا صاحب مدال طلا شده که در سایر مسابقات نیز حاضر می شود و مدال کسب می کند که از جمله آن می توان به کسب مدال برنز در مسابقات کشوری کارگران اشاره کرد.
*در مورد خودتان بگویید، بیماری از چه زمانی آغاز شد؟
بیماری من در دوره سربازی با یک سرماخوردگی کوچک شروع شد. با سهل‌‌انگاری و تشخیص نابجا و دیرهنگام پزشکان، عفونت کلیه در عرض هشت ماه، یعنی در سال ۸۹ باعث شد که کلیه‌ام را از دست بدهم.
*دوره دیالیز چقدر طول کشید؟چقدر این موضوع بر روحیه شما اثر گذاشت؟
من از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۲ دیالیزشدم. قبلش هم قهرمان رشته دوچرخه سواری بودم و در مدتی که دیالیز می شدم هم همچنان به دوچرخه سواری و مسابقات ادامه می دادم، گرچه مثل قبل نبود و دیگر تمرین سنگین نمی‌کردم. پیش از از دست دادن کلیه‌ام عضو تیم ملی دوچرخه سواری بودم و در سال ۲۰۰۹ در مسابقات دوچرخه سواری ژاپن شرکت کردم.
در سال ۸۸ در لیگ کشور سه مدال قهرمان قهرمانان داشتم. کسی که ورزشکار باشد و سکوی قهرمانی داشته باشد و دچار حادثه‌ای بشود و نتواند ورزشش را ادامه دهد، درک می‌کند این موضوع چقدر عذاب‌آور است. اما خوشبختانه من امیدم را از دست ندادم، روزهایی بود که از تمرین دوچرخه سواری با دوچرخه می‌آمدم دیالیز می‌شدم. خیلی مشکل جسمی داشتم، اما با این حال روحیه‌ام را از دست ندادم چون می‌دانستم که اگر روحیه‌ام را از دست بدهم این مریضی خودش را بر من غالب خواهد کرد. خداروشکر همان موقع هم در مسابقات شرکت می‌کردم گرچه نتیجه‌ای در بر نداشت و صاحب مقامی نمی‌‌شدم ولی همین صرف در میدان بودن روحیه مبارزه به من می‌داد.
این ورزش خیلی به من کمک کرد که بتوانم دوره دیالیز و پیوند را به سلامتی از سر بگذرانم. الان که چند سال از دیالیزم می‌گذرد. بدنم مثل قبل شده و حتی دهه محرم سال پیش مسیر ۳۷۰۰ کیلومتری یزد تا کربلا را رکاب زدم.هدف بعدیم کسب سکوی آسیا و جهانی است.
در این راه فدراسیون بیماران خاص و پیوند اعضا کمک زیادی به من کرد. این فدراسیون بسیار فعال است و ورزشکاران را درک و از آنها حمایت می‌کند. از خانم هاشمی و فرهادی‌زاد و تاری‌وردی و همه کارکنان این فدراسیون تشکر می‌کنم که با وجود همه تنگناها، تلاش فراوانی را برای حفط روحیه افراد بیمار با گسترش ورزش در بین این گروه انجام می‌دهند.
*تمرینات جدی را از چه زمانی آغاز کردید؟
در آذر ماه ۹۲ پیوند شدم، ۱۵ روز ازپیوندم گذشت بود که دوچرخه را آورند در اتاق و شروع کردم و درجا تمرین کردن. تا اینکه سه ماه گذشت و به خیابان آمدم و دوچرخه سواری را در فضای باز آغاز کردم و در همان زمان به فدراسیون ورزش بیماران خاص و پیوند اعضا پیوستم. یک سال بعد از پیوندم برای مسابقات قهرمانی جهان۲۰۱۵ آرژانتین آماده شدم و در این مسابقات برای نخستین بار نماینده ایران و آسیا در مسابقات جهانی پیوند عضو در رشته دوچرخه سواری بودم و دو سکوی طلا را گرفتم. همچنین دو سال بعد در سال ۲۰۱۷ به مسابقات پیوند عضو اسپانیا رفتم و دو نقره به دست آوردم.
تمرین‌ها را ادامه دادم و در سطح لیگ کشوری هم شرکت کردم و موفق شدم تا در لیگ کشوری دو طلا، یک نقره و یک برنز بگیرم و اخیرا هم از مسابقات کارگری کشوری برگشتم و سکوی سوم را به دست آوردم.
